Alle berichten van stroomlijnen

Herinnering

Gisteren bracht een studieboek van mijn secretaresse opleiding mij terug in de tijd.
-opbergen van informatiedragers-
Coderen, rangschikken en bewaren, lees ik al bladerend door het muffig ruikend boekje. Heerlijke woorden en zo rustgevend 🙂

In dezelfde doos zat ook een studieboek uit mijn havo-periode.
-geografisch steunpunt-
Aardrijkskunde vond ik een mooi vak. Het fijne gevoel dat ik bij die lessen had komt met 1 knip boven. Het weer, de omstandigheden, het klimaat, landen, ik vond het reuze interessant.

Iets leren; het studeren zélf; ik houd ervan!
22-03-2020

ps. Zie mijn 17//18 jarige handschrift …

 

Seizoenen van de krokus.

Warm februari weer en het zonnetje dwingt het gele en paarse bloemetje omhoog midden in het grasveld, richting het licht. In het zicht van iedereen die passeert. De krokus heeft geen keus. De omstandigheden dwingen hem tot volle bloei in het licht voor iedereen. Zo veel mensen lopen en fietsen erlangs. Verrukt en verrast kijken de mensen iets langer. Sommigen blijven stilstaan; ja, werkelijk de krokussen bloeien al…zie dan hoe mooi! De krokus staat rechtop in het licht. Doet zijn ding daar op dat moment omdat het kan en moet en schittert krachtig.

De hele winter en natte herfst zit de krokus bol daar ook op die plek in de grond. Te overwinteren. Te rusten. Na de voorjaarsbloei is het klaar. De zomer is te warm en te droog. De herfst te koud en nat. De winter zekers te koud en grijs.  De bol doet dan ook zijn ding. Niemand ziet het of kijkt er verrast naar. Maar ook dan is de krokus bol op diezelfde plek zijn ding aan het doen. Niet in het licht. Niet rechtop. Maar in het donker, verstopt, een winterslaap aan het houden. Energie sparen en kracht vergaren voor de tijd dat het gebeuren moet. Dan moet de bol er weer klaar voor zijn. En dat is ie.

Zie zo de mens ook eens. Zie zo jezelf. Je kan niet altijd volop bloeien en schitteren. Ook de tijden van uitval, stilte en rusten horen erbij en zijn belangrijk. Die heb je nodig om energie en kracht te verkrijgen. Dat zijn allemaal onderdelen. Geen rollen. Maar delen die in jou zijn en bij je horen… Seizoenen van de krokus.

22-02-2020

 

Nieuwjaar

Onontkoombaar zal 2019 over gaan in 2020. Nieuwjaar met nieuwe kansen. Elke dag van 2020 is nu nog blanco.

Als ik denk over het nieuwe jaar weet ik dat ik door zal gaan op de ingeslagen weg. Het leven zal weer verrassingen hebben, leuke en minder leuke. Ik zal wijzer worden. Mijn taken zullen veranderen, iets eraf en iets erbij.

Ik ga in 2020:
– Vaker just-me laten zien.
– Vaker plek innemen.
– Benaderbaar zijn.

Wat past mij in 2020?
– Zingen….stem laten horen
– Studeren….kennis ordenen
– Mediteren….adem laten stromen

GELUKKIG NIEUWJAAR
31-12-2019

Herfst 2019

Ik doe mee met het online schrijfcafé van Schrijfatelier Zintrige. Alle opdrachten staan volledig in het teken van de herfst.  De eerste opdracht is  een associatieopdracht. Vervolgens verweef je de beelden en woorden uit deze opdracht  in een herfstgedicht.
“Als je nog niet zoveel ervaring hebt met het schrijven van gedichten, geen probleem, probeer dan eens een Elf te schrijven.” staat erbij. “Dit is een gedichtje dat uit 11 woorden bestaat en een vast stramien hanteert.

De eerste regel bestaat uit één woord.
De tweede regel bestaat uit twee woorden
De derde regel bestaat uit drie woorden
De vierde regel bestaat uit vier woorden
De vijfde en laatste regel bestaat uit één woord.

Ik lees mijn tekst over van de associatieopdracht en heb inspiratie voor 2 Elven ! Hartstikke leuk!

SJAAL
ONSTUIMIGE WIND
EIKELS, KASTANJES VALLEN
JAS EN LAARZEN AAN
SPIJTIG ?

HERSTVAKANTIE
IN OKTOBER
PRACHTIG GEKLEURDE BLADEREN
LANGERE AVONDEN EN APPELTAART
HUISELIJKHEID

 

Walnoot

Natuur

Walnoot oogsten
Rijpe noten vallen vanzelf uit de boom, daar hoef je zelf niets voor te doen. Plukken wordt zelfs afgeraden, omdat je hiermee de boom beschadigt.

Deze tekst vindt ik al googelend op internet. Wij wonen aan een openbaar groen veld. Hier staan 4 walnotenbomen op. Veel mensen fietsen en wandelen er naar toe de afgelopen 2 á 3 weken. Kijkend of er noten aanzitten, hoeveel en of ze al rijp zijn.

Eergisteren en deze ochtend wordt er getrokken aan takken en noten geplukt. Het stel is met de auto gekomen. De man trekt en schudt. Takken en noten vallen op de grond. De vrouw raapt. Volle emmers en plastic zakken worden ingeladen. Waarom niet wachten tot de noten vanzelf vallen en geraapt kunnen worden?  Hebberigheid? Bang te missen? Jammer!

De noten zijn openbaar goed. Voor iedereen. Ook voor hen. Maar gun de natuur zijn rust en ritme. Ga daar in mee, zonder haast. En gun de ander ook (nog) wat.

20-9-2019

Slag

Uncategorized

Het is zondag 2 juni 2019 en 31 graden. Gelukkig is er wind. Ik zit thuis met een kop koffie in de schaduw van bomen. Zo juist  2 rode aardbeien geoogst van eigen planten in de stenen potten aan de rand van het grasveld. Heerlijk zoet!  Ik ben blij met de wind die mijn haren alle kanten opblaast. Ik hoor het zoeven van de wieken van de windmolens verder op. Het zijn zware slagen die ik hoor. Zware diepe klappen slaan gaten in de luchtstroom.  Ik hoor ze niet elke dag. Vandaag wel.

Mama moet wel wennen aan de nieuwe woonplek waar ze nu woont – zegt ze vanmorgen. De ingang is anders. De keuken is niet de hare, lijkt van iemand anders. Dat heb ik sinds ik ziek ben – zegt ze – dat ik moet wennen aan waar ik nu woon…Ze woont al 20 jaar in dit huis, samen met papa. Tegen papa heeft ze dit al vaker gezegd. Tegen mij nu voor het eerst. Mama raakt verloren in de tijd en in haar omgeving. Ik zie in haar ogen de twijfel en het niet begrijpen. Verbindingen worden vernietigd in haar brein. Subtiele slagen zijn het. Al die kleine slagen samen maken gaten in haar denken en doen. Als zware diepe klappen. Ik zie ze niet elke dag. Vandaag wel.