Maandelijks archief: juni 2019

Slag

Het is zondag 2 juni 2019 en 31 graden. Gelukkig is er wind. Ik zit thuis met een kop koffie in de schaduw van bomen. Zo juist  2 rode aardbeien geoogst van eigen planten in de stenen potten aan de rand van het grasveld. Heerlijk zoet!  Ik ben blij met de wind die mijn haren alle kanten opblaast. Ik hoor het zoeven van de wieken van de windmolens verder op. Het zijn zware slagen die ik hoor. Zware diepe klappen slaan gaten in de luchtstroom.  Ik hoor ze niet elke dag. Vandaag wel.

Mama moet wel wennen aan de nieuwe woonplek waar ze nu woont – zegt ze vanmorgen. De ingang is anders. De keuken is niet de hare, lijkt van iemand anders. Dat heb ik sinds ik ziek ben – zegt ze – dat ik moet wennen aan waar ik nu woon…Ze woont al 20 jaar in dit huis, samen met papa. Tegen papa heeft ze dit al vaker gezegd. Tegen mij nu voor het eerst. Mama raakt verloren in de tijd en in haar omgeving. Ik zie in haar ogen de twijfel en het niet begrijpen. Verbindingen worden vernietigd in haar brein. Subtiele slagen zijn het. Al die kleine slagen samen maken gaten in haar denken en doen. Als zware diepe klappen. Ik zie ze niet elke dag. Vandaag wel.