Alle berichten van stroomlijnen

Spiegel van mijn hart

Van 8 april tot en met 15 april heb ik meegedaan met de Open je Hart Journal challenge van de Creative Writing Club. Wat was het een bijzondere week.

Super week – Open – Kwetsbaar – Krachtig – Veilige omgeving – Mooie inzichten – Delen.

Loslaten = Ruimte maken = Adem
Delen = Beweging = Acceptatie van mijn eigenheid
Zo Ben Ik.

Hand

Jeugd

Haar hand rust op mijn hand. Onze handen leiden een stompje kaars over de rits van mijn nieuwe bruine lederen schoudertas. Bewust moment. Onverwacht en fijn. Wij zijn één.

Ik ben bij mam op de koffie. Ik vertel over mijn nieuwe lederen tas. Dat het dezelfde kleur heeft als mijn nieuwe laarzen en dat ik er zo blij mee ben. Dat alleen de rits zo lastig gaat. Ik vraag of ze die kaars nog heeft van vroeger. Er lag altijd een stompje kaars in een plastic zakje in de deur van haar Singer naaimachine meubel. Regelmatig moest er een rits gesmeerd worden van een nieuwe jas of tas. Of van een vaak gewassen spijkerbroek of van een zelfgemaakte rok. Met het steeds kleiner wordende stukje kaars konden mam’s handen toveren. Als kind vond ik dat magisch. De rits liep na de “kaarsbehandeling” heel makkelijk. Mam weet precies welke kaars ik bedoel. Ze staat op, loopt de trap op naar boven en pakt het zakje op de strijkkamer. Ze geeft het aan mij. Ik haal het inmiddels vergeelde kaarsje uit het zakje en haal het over de lange rits van de tas. De kaars is hard. Er komt nauwelijks vet op de tandjes van de rits. Dan pakt mam mijn hand en terwijl haar  handpalm en tanige vingers op de mijne rusten voel ik een stevige druk op de kaars en leidt zij onze handen met lange halen over de onwillige rits. Drie keer gaan we rustig heen en weer. Ik wil dat dit moment niet stopt. Ik wil haar hand blijven voelen op de mijne. Zij leidt…ik volg. Zoals het was en nu niet meer is. Met een spijtig gevoel blijft mijn hand  leeg achter.  Lang nadat het fysieke contact is gestopt voel ik nog haar mooie, lange, slanke, oude hand en vingers boven op de mijne. Wij samen één. Er was geen twijfel bij haar handelen. Dit kan ze!  Ze doet de rits een paar keer open en dicht. Ze is nog niet tevreden en herhaalt de behandeling en daarna nog eens.  Dan is ze tevreden. En ik ook.

Ik vraag of ik de kaars mee mag nemen om thuis ook mijn andere tassen een beurt te geven. Nou, dat mag met enige tegenzin. Het is haar kaars en hier in haar eigen huis weet ze waar die ligt en is ze het niet kwijt. Ik beloof stellig dat ik bij mijn volgende bezoek de kaars weer meeneem. Dank je mam. Even zag ik je weer zoals je vroeger was. Sterk en daadkrachtig. Kus van je dochter.

16-1-2019

Mijn ideale dag

Inspiratie

Ik ben lid van de Creative Writing Club. Deze ochtend is er een mooie Inspiratievraag. Hoe ziet jouw ideale dag eruit als je geen verplichtingen hebt, geen geld hoeft te verdienen en een goed werkend lijf hebt en een blij hart? Wat doe je dan iedere dag met veel plezier?
Ik heb mijn schrift gepakt en 10 minuten onafgebroken geschreven over dit onderwerp. Daarna heb ik de laptop geopend en mijn tekst aangescherpt tot dit:

Ik word uit mezelf wakker. (Géén wekker!) Op het kastje naast mijn bed staat een lauw kopje thee. Half slapend weet ik dat Man het daar een half uurtje geleden heeft neergezet. Verwennerij! Nog even lig ik na, ik voel me rijk! Rijk met de dag die net begonnen is. IK ben de baas over deze dag. Nadat de waterstralen van de  douche me hebben gestreeld en verkwikt zet ik koffie. Ik ontbijt met 2 sneetjes bruin brood -1 met kaas, 1 met jam- en koffie. Het is rustig in huis. Ik pak mijn schrift en pen en schrijf 10 minuten onafgebroken. Heerlijk! Dit brengt ruimte, lucht en licht in mijn hoofd. Dan is het tijd voor wat huishoudelijke klusjes; vaatwasser uitruimen en wasmachine aanzetten. Tussen de middag komt Man thuis. We lunchen samen met yoghurt en muesli. Ik hang de was buiten op de lijn. De zon schijnt en er is een klein briesje. Samen gaan we met onze ruwharige Jack naar het bos. Zo’n 1,5 uur lopen en snuffelen we tussen de bomen en struiken door. De takken zijn nog kaal -het is begin maart. Ik draag mijn roze jasje met een sjaal.  De zon schijnt. Af en toe schittert het prachtig door de hoge takken heen. De lucht en natuur zijn vol verwachting van het naderende voorjaar. Ik haal een paar keer heel bewust diep adem. Thuis drinken we koffie met iets lekkers  in onze lichte woonkamer. We nestelen ons op de bank, Jack tussen ons in, tv aan. Tegen half 6 warm ik kant en klare rösti op. Gooi er een extra ei bij en wat prei. Ik verdeel het over 2 borden en samen eten we dit op bij het journaal van 18.00 uur. Na het eten dommel ik even in slaap op de bank. Ik voel me lekker loom en “aan het uitrusten”. Als ik het aanrecht heb opgeruimd zet ik mijn laptop aan. Mail bekijken, inspiratie opdoen en wat schrijven. Rond 22.00 uur komen de zonen thuis. Ze vertellen mij wat ze kwijt willen van hun dag en nemen daarna wat eten en drinken mee naar hun kamers. Ik schenk een wijntje in voor Man en mezelf. We zitten nog even te praten of te lezen en gaan dan naar bed. Dank voor deze dag. MIJN ideale dag!

Het mooie is dat zo’n dag regelmatig mijn werkelijkheid is.
Lieve groet,
Josephine, 17-02-2019

 

Moment

Inspiratie

In de routine van alle dag beseffen dat je het goed hebt.
Dankbaar zijn voor momenten van geluk-besef.
Vooral dat beseffen is waardevol voor mij.
Korte, kleine piekjes van genieten en waarderen van dat wat er is.
Nu, op dit moment.
Of genieten van wie er nu is.
Nu, op dit moment.
Het geeft glans aan het moment.
Tilt het moment even op.
Even, maar lang genoeg om de schittering te zien en te voelen tot in mijn hart.
In mijn diepste stilt het de honger naar waardering, liefde en gezien willen worden.

31-01-2019

 

2018-2

Ik lees terug wat ik vorig jaar schreef over 2018. Mijn woord voor 2018 is Beweging. Mijn doel voor 2018 was “iets” in beweging zetten. Dat is gelukt! Wij zijn verhuisd. En persoonlijk ben ik gegroeid door in beweging te blijven,  lichamelijk en geestelijk. Ik geniet bijna dagelijks van het Creatief Dagboek schrijven. En ik ben gestart met de cursus Columns met Koelman.  Ik beweeg richting loslaten van het zorgen en pamperen van mijn zonen. Tegelijkertijd komt de zorg voor en om mijn oude ouders vlot naar me toe geschoven. Ik beweeg richting acceptatie van mijn eigenheid. Dat is wie ik ben. Zo ben ik.

Over 2 dagen start ik 2019 met dat wat is. Ik ga door met schrijven en het optimaliseren van mijn blog www. stroomlijnen.com. Ik blijf goed – en ga beter – voor mezelf zorgen. Ik ga mediteren en ademhalingsoefeningen doen. Met regelmaat.

Voor 2019 heb ik een niet-woord: EVEN
Mijn doel voor 2019 is het woord “even” schrappen uit mijn systeem.

Mijn woord voor 2019 is ADEM
Neem adem! Dat is de opdracht die ik mijzelf geef. Adem goed! Adem ontspannen onder de navel in.  Adem rustig uit. Pak een volle ademteug. Keer op keer. Laat het stromen. Op deze manier voel ik ruimte, rust, woorden en lucht. Dichtbij mij. Ademteug en Hartslag samen.

Mijn uitdaging voor 2019: Durf je plaats in te nemen. Twijfelend en verwonderend. Neem je ruimte in. Sta recht. Focus.

Gelukkig 2019 gewenst,

Josephine

 

2019

Onverbiddelijk ademen en leven wij ons 2019 in. Stel je voor dat je 10 dingen mee mag nemen van 2018. Wat kies je dan?

Welke 10 dingen neem ik mee naar 2019?
Mijn levensreis gaat door, met in willekeurige volgorde:

  1. Wijsheid vergaren
  2. Mijn Gezin
  3. Zelfzorg
  4. Eigenheid
  5. Schrijven
  6. Muziek
  7. Vriendschap
  8. Mijn omgeving iets mooier maken
  9. Wissen van het woord “even”
  10. Trots

 

Laatste dag

Uncategorized

Het is vandaag de laatste dag van November 2018. Ik heb deze maand nog geen column, verhaal, quote, afbeelding of stuk tekst geplaatst op mijn website www.stroomlijnen.com.

Daar baal ik van. Het is nu 23.21 uur. Ik heb nog ruim een half uur om iets te publiceren, zodat het archief november 2018 vermeldt!  Wat een suffe reden, ik weet het! Maar goed, dat is wel de reden dat ik nu nog zit te typen. Het is vrijdagavond, glaasje wijn erbij; het is te doen hoor!

Ik baal ervan omdat ik momenteel niet productief ben met publiceer-baar schrijven. En dat “momenteel” is al wel even. Ik schrijf wel. Elke dag. Creatief, dagboek, woorden van mijn hart en woorden die mij inspireren. Ik lees ook, elke dag. En toch is er steeds dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt – vaak roept – ga nou zitten en schrijf. Elke dag keuzes maken….wat doe ik?

30-11-2018

 

 

 

Fijne dag

Verandering

Vandaag was een fijne zaterdag. Vandaag heb ik het gevoel dat alles een beetje land. Het went een beetje. Sinds 2 weken slapen wij in ons nieuwe huis. Wij vinden steeds beter onze weg in deze nieuwe woonomgeving. De loop in het huis, de spullen die we zoeken, de lichtknoppen, de deuren, de tuinhekjes. Alles moet opnieuw uitgevonden worden. De klinken die net iets stroef lopen, de los zittende haakjes, de doorlopende ventilator op de badkamer…het is als een nieuwe, strakke, nooit gedragen jas.  Alle ruimtes zijn gelijkvloers, dus geen trap meer ophoog. Wel een kelder, dus traplopen kan nog! Geen klushuis, wel een huis dat 21 jaar gebruikt is door de eerste eigenaar. Alles heeft aandacht nodig. Dat gaan we ook geven. Elke dag een beetje. Vandaag is een stuk van de tuin afgebakend met gaas zodat de hond weer buiten kan zijn zonder dat ik om de 5 minuten ga kijken of hij nog rond om huis is.

Ik zie aan onze kinderen dat ze  het ook goed vinden in dit huis. Ze maken graag gebruik van de badkamer, de magnetron en hun eigen kamers. Ze spelen vaak met de hond in de tuin of op het aangrenzende grasveld. Ze gaan zonder mopperen verder fietsen naar de bus, sportschool, werk en hun vrienden. Ze vinden de ruimte en gemak van de woning aangenaam. Dat was voor mij toch wel het grootste punt van zorg en aandacht. Nu ik zie en ervaar dat het goed is kan ik ontspannen en zorgen loslaten.

Vanavond na het avondeten had ik zin in een bad. Een ontspannend bad. Gelukkig heb ik een flesje badolie in de kast staan. Ik heb zo genoten van het bad! Heerlijk. Er schoot door mijn hoofd; hier hebben we het allemaal voor gedaan. Dit beetje extra luxe. Net iets meer woongenot. Hier hebben wij voor gewerkt, gespaard en hiervoor zijn we het avontuur van verhuizen aangegaan. Een tweede toilet, een tweede wastafel, een bad, een magnetron, en bovenal rust en ruimte rondom het huis. We hebben vandaag genoten van een heerlijke zonnige herfstdag. Zittend op het terras onder de bomen met uitzicht over onze tuin grenzend aan het landschapsgroen. Wij genieten nu al van onze heerlijke plek aan de rand van ons vertrouwde dorp.