Categorie archieven: Inspiratie

Carry Slee

Ik lees graag over schrijvers. In de Blijtijds van Zomer 2021 staat een interview met Kinderboekenschrijfster Carry Slee. Het onderwerp is Levenslessen.

Eén van haar belangrijkste lessen: Leer je grenzen stellen!
En doe dingen die bij je passen.
En wees wie jezelf wilt zijn!

Vakanties en reizen zijn niets voor haar. Thuis kan ze lekker schrijven en tussendoor met de honden wandelen. Thuis voelt ze zich veilig en in control. Daar hecht ze enorm aan. Daarom heeft ze ook een vast ritme in het dagelijks leven. Ze vindt het heerlijk om ’s ochtends wakker te worden en al precies te weten wat ze die dag gaat doen.  Ze hecht enorm aan haar vaste dagritme.

In haar jeugd verzon ze al verhaaltjes.  Zo ontwikkelde ze een enorme fantasie. Zo leerde ze om zich af te sluiten. Zo had ze controle. Zo leerde ze  inleven in andere mensen. Kortom zo ontwikkelde ze Schrijvers-schap. 

De Levensles voor haar kinderen en kleinkinderen; dat ze mogen zijn wie ze willen zijn.  En ze wil ze veiligheid meegeven door er altijd voor ze te zijn.

Het interview eindigt met:
“Ik vind dat we aan het leven verplicht zijn om er iets moois van te maken. Dat lukt niet altijd, want soms zit het niet mee en heb je ook verdriet. Maar je moet wel je best doen en positief blijven. Want het leven is het waard.”

In 2019 heeft ze een boek vol inspirerende schrijftips en – opdrachten uitgegeven met als titel “Durf te schrijven”. Ik heb het boek toentertijd gekocht en net weer uit de kast gepakt. Het ziet er aantrekkelijk uit, fijn formaat, duidelijk gedrukt en kleurrijk met cartoons van Aimée de Jongh. En vooral natuurlijk met Carry Slee.  Morgen pak ik een mooi nieuw schrift en begin ik in en met het boek! 

Zin In,
Met Groet, Josephine
30-06-2021

 

 

 

Vandaag is het Zondag 31 januari 2021. De laatste dag alweer van januari in het nieuwe jaar. De zon schijnt en het is buiten 1 graad. Fijn weer voor een wandeling. Dik ingepakt heb ik net een uur gelopen. Het was genieten van de natuur; kale takken aan de bomen, afgestorven plantenstengels en bladeren.  Ik kwam veel mensen tegen. Iedereen wandelt. Wandelen is ideaal in deze gekke Corona-tijd. We hebben beperkingen, namelijk. Thuiswerken, winkels dicht, scholen dicht, sportscholen ook.  En een avondklok. Tussen 21:00 en 4:30 uur mag men niet zonder geldige reden én verklaring op straat zijn. Behalve als je een hond hebt om uit te laten 😉 Wandelen is perfect om er op uit te gaan én buiten te zijn én in beweging te zijn.

Tijdens de wandeling bedacht ik dat deze gekke tijd voelt als je bevinden in een wachtruimte. Een grote koele wachtruimte met licht-doorlatende ramen. Er zijn ramen met een folie ervoor én ramen waardoor je zo naar buiten kan kijken. Er zijn ramen die je wijd open kan laten staan én ramen die op een kiertje kunnen. Ook zijn er ramen die vastzitten én ramen die je uit de sponning kan halen. Wij bevinden ons in die wachtruimte. Wij weten én voelen én zien én ruiken wat er buiten allemaal te halen valt.  Wij mogen er niet bij. Wij mogen het niet aanraken. Wij moeten wachten. Tot buiten weer veilig is. Tot de “experts” zeker weten dat Het Leven weer aanvangen mag. Nou ja zeg!  Wij wachten…

31-01-2021

Einde 2020

Nog 2 dagen, dan laten we 2020 achter ons en schuiven we 2021 in.

2020 heeft zeker verrijking gebracht. Verandering ook. In maart hoorden we voor het eerst van Covid-19. Het corona virus houdt ons al ruim 9 maanden bij de les, in bedwang en in de tang. Beperkende maatregelen in ons dagelijks leven. Nu, hier in 2020 in het moderne Europa en de rest van de wereld. Ongekend voor onze generatie en ongepland voor de generatie na ons; onze kinderen. En zeker onbemind bij allen.

Milow zingt bij Beste Zangers 2020 een lied van Diggy Dex. “Morgen komt het goed”. Mooie tekst hoor, o.a. …in de maalstroom van de tijd. Prachtige uitdrukking.

Laten we 2020 zó meenemen… in de maalstroom van de tijd.

                                        -Ik ben vaak onderweg, maar ik ben hier als je zoekt-

Josephine
30-12-2020

Kiezen

Waarover schrijven? Er speelt van alles. Daardoor vindt ik het moeilijk kiezen. Waar schrijf ik over. Wat heeft voorrang? Ga ik wel schrijven? Ik zit in een bubbel. Een ronde doorzichtige bel. Ik met al mijn gedachten, angsten en dromen. Mijn hoofd vol met zinnen, woorden en zorgen. Mijn hoofd vol met mogelijkheden, verhalen en terugkerende zorgen.


Zie mij zitten aan het witte bureautje op mijn werkkamer; een dame met een warrige bos grijzige krullen, een witte blouse, groen lederen jasje, spijkerbroek en zwarte laarsjes met een klein hakje. Klaar om te gaan.  Om mijn vinger een zilveren ring en om mijn rechterpols een zilveren schakelarmband. Mijn sporthorloge met oranje bandje draag ik links, net als mijn gouden trouwring. Het is een fijne werkkamer. Dierbare spullen staan op ooghoogte.  De kleur turkoois zit in strakke vlakken op de muur. Naast het etui met pennen en stiften staat mijn favoriete lippenstift.  Zacht roze van kleur. En ik vraag me af: 

WAAR IS DE OPENING, DE UITGANG VAN DEZE BUBBEL?

Wat ik mis is blijheid. Ooit was het vanzelfsprekend, blij zijn. Ik ga op zoek naar blijheid. Blijheid in mijzelf. Dan denk ik aan: geven, zonlicht, studeren, mensen ontmoeten, lachen, kletsen, me veilig voelen. Blij is licht en luchtig. Blij is open en zweverig. Er is ruimte bij blij. Ruimte om te ademen en om te vergeten. Blijheid is voor onderweg. Op weg naar mijn doel. Blijheid geeft glans en gloed aan mijn gezicht en uitstraling. Blijheid maakt zacht en zorgt voor vertrouwen.

Deze foto maakt mij blij 🙂

VERTROUW. MORGEN KOMT HET GOED, WEES GERUST
29-11-2020

 

Vakantie 2020

De zomervakantie van 2020 gaat vooral over Corona, Hittegolf en Anders dan anders.

Zomervakantie 2020 is voorbij. Het werkzame leven is weer begonnen. Door het rond gaande Corona virus is ons leven veranderd sinds half maart 2020. Weinig mensen ontmoeten, afstand houden, thuiswerken, geen feestjes of uitjes. Wel veel en vaak handen wassen. Deze vakantie was ik er niet klaar voor om een hotelovernachting te doen. Wel hebben we Museum Voorlinden in Wassenaar bezocht. Op een rustige ochtend met aangename temperatuur. Uitgekeken in en rondom het museum stapten we op onze fiets om te gaan lunchen op de Voorburg in Den Haag. Onderweg passeerden we Paleis Huis ten Bosch in het mooie Haagse Bos. Heerlijke omgeving. In de eik achter het bankje – waar ik even op ging zitten om op de koning te wachten -hing echter wel een tros processierupsen. En door !

Na de lunch fietsten we over het Binnenhof richting Scheveningen met als doel Strandafslag Wassenaar. We zagen nog net minister De Jonge pratend met de meneer van de RIVM alvorens hij in de klaarstaande auto stapte. Deze zelfde avond gaat hij wederom een persconferentie geven op tv over verruimingen of beperkingen met betrekking tot het indammen van het Corona virus  in ons land.

Rond 13.30 uur stond de zon hoog aan de hemel. Het brandde behoorlijk op onze huid, op de weg, op alle verkeer en op de vele strandgangers. Het bleek nog een hele inspannende klus te zijn om met onze fiets, via de hoofdweg in Scheveningen, te komen op het strand van Wassenaar. Ons is het in ieder geval niet gelukt.  Wat een drukte, wat een mensen, wat een warmte. Wegwezen daar. Wat deden we daar eigenlijk ???

Nou, eigenlijk wilde ik de zon in de zee zien zakken. Met een koel glas rosé in mijn ene hand en mijn man in de andere. Blote voeten in het zand. Oranje lucht. Ondergaande zon.  Deze dag zat dat er niet in. Zo’n drukte op de fietspaden, dorst in onze kelen, zweet op onze huid. Rond 16.00 uur waren we terug bij de Volkswagen.  In de schaduw onder de lage boompjes op de parkeerplaats van Museum Voorlinden dronken we het water uit de flesjes en aten we de droge crackers.

06-08-2020

 

 

Spiegel van mijn hart

Van 8 april tot en met 15 april heb ik meegedaan met de Open je Hart Journal challenge van de Creative Writing Club. Wat was het een bijzondere week.

Super week – Open – Kwetsbaar – Krachtig – Veilige omgeving – Mooie inzichten – Delen.

Loslaten = Ruimte maken = Adem
Delen = Beweging = Acceptatie van mijn eigenheid
Zo Ben Ik.