Ik lees graag over schrijvers. In de Blijtijds van Zomer 2021 staat een interview met Kinderboekenschrijfster Carry Slee. Het onderwerp is Levenslessen.

Eén van haar belangrijkste lessen: Leer je grenzen stellen!
En doe dingen die bij je passen.
En wees wie jezelf wilt zijn!

Vakanties en reizen zijn niets voor haar. Thuis kan ze lekker schrijven en tussendoor met de honden wandelen. Thuis voelt ze zich veilig en in control. Daar hecht ze enorm aan. Daarom heeft ze ook een vast ritme in het dagelijks leven. Ze vindt het heerlijk om ’s ochtends wakker te worden en al precies te weten wat ze die dag gaat doen.  Ze hecht enorm aan haar vaste dagritme.

In haar jeugd verzon ze al verhaaltjes.  Zo ontwikkelde ze een enorme fantasie. Zo leerde ze om zich af te sluiten. Zo had ze controle. Zo leerde ze  inleven in andere mensen. Kortom zo ontwikkelde ze Schrijvers-schap. 

De Levensles voor haar kinderen en kleinkinderen; dat ze mogen zijn wie ze willen zijn.  En ze wil ze veiligheid meegeven door er altijd voor ze te zijn.

Het interview eindigt met:
“Ik vind dat we aan het leven verplicht zijn om er iets moois van te maken. Dat lukt niet altijd, want soms zit het niet mee en heb je ook verdriet. Maar je moet wel je best doen en positief blijven. Want het leven is het waard.”

In 2019 heeft ze een boek vol inspirerende schrijftips en – opdrachten uitgegeven met als titel “Durf te schrijven”. Ik heb het boek toentertijd gekocht en net weer uit de kast gepakt. Het ziet er aantrekkelijk uit, fijn formaat, duidelijk gedrukt en kleurrijk met cartoons van Aimée de Jongh. En vooral natuurlijk met Carry Slee.  Morgen pak ik een mooi nieuw schrift en begin ik in en met het boek! 

Zin In,
Met Groet, Josephine
30-06-2021

Waarover schrijven? Er speelt van alles. Daardoor vindt ik het moeilijk kiezen. Waar schrijf ik over. Wat heeft voorrang? Ga ik wel schrijven? Ik zit in een bubbel. Een ronde doorzichtige bel. Ik met al mijn gedachten, angsten en dromen. Mijn hoofd vol met zinnen, woorden en zorgen. Mijn hoofd vol met mogelijkheden, verhalen en terugkerende zorgen.

Zie mij zitten aan het witte bureautje op mijn werkkamer; een dame met een warrige bos grijzige krullen, een witte blouse, groen lederen jasje, spijkerbroek en zwarte laarsjes met een klein hakje. Klaar om te gaan.  Om mijn vinger een zilveren ring en om mijn rechterpols een zilveren schakelarmband. Mijn sporthorloge met oranje bandje draag ik links, net als mijn gouden trouwring. Het is een fijne werkkamer. Dierbare spullen staan op ooghoogte.  De kleur turkoois zit in strakke vlakken op de muur. Naast het etui met pennen en stiften staat mijn favoriete lippenstift.  Zacht roze van kleur. En ik vraag me af: 

WAAR IS DE OPENING, DE UITGANG VAN DEZE BUBBEL?

Wat ik mis is blijheid. Ooit was het vanzelfsprekend, blij zijn. Ik ga op zoek naar blijheid. Blijheid in mijzelf. Dan denk ik aan: geven, zonlicht, studeren, mensen ontmoeten, lachen, kletsen, me veilig voelen. Blij is licht en luchtig. Blij is open en zweverig. Er is ruimte bij blij. Ruimte om te ademen en om te vergeten. Blijheid is voor onderweg. Op weg naar mijn doel. Blijheid geeft glans en gloed aan mijn gezicht en uitstraling. Blijheid maakt zacht en zorgt voor vertrouwen.

Deze foto maakt mij blij 🙂

VERTROUW. MORGEN KOMT HET GOED, WEES GERUST
29-11-2020

De zomervakantie van 2020 gaat vooral over Corona, Hittegolf en Anders dan anders.

Zomervakantie 2020 is voorbij. Het werkzame leven is weer begonnen. Door het rond gaande Corona virus is ons leven veranderd sinds half maart 2020. Weinig mensen ontmoeten, afstand houden, thuiswerken, geen feestjes of uitjes. Wel veel en vaak handen wassen. Deze vakantie was ik er niet klaar voor om een hotelovernachting te doen. Wel hebben we Museum Voorlinden in Wassenaar bezocht. Op een rustige ochtend met aangename temperatuur. Uitgekeken in en rondom het museum stapten we op onze fiets om te gaan lunchen op de Voorburg in Den Haag. Onderweg passeerden we Paleis Huis ten Bosch in het mooie Haagse Bos. Heerlijke omgeving. In de eik achter het bankje – waar ik even op ging zitten om op de koning te wachten -hing echter wel een tros processierupsen. En door !

Na de lunch fietsten we over het Binnenhof richting Scheveningen met als doel Strandafslag Wassenaar. We zagen nog net minister De Jonge pratend met de meneer van de RIVM alvorens hij in de klaarstaande auto stapte. Deze zelfde avond gaat hij wederom een persconferentie geven op tv over verruimingen of beperkingen met betrekking tot het indammen van het Corona virus  in ons land.

Rond 13.30 uur stond de zon hoog aan de hemel. Het brandde behoorlijk op onze huid, op de weg, op alle verkeer en op de vele strandgangers. Het bleek nog een hele inspannende klus te zijn om met onze fiets, via de hoofdweg in Scheveningen, te komen op het strand van Wassenaar. Ons is het in ieder geval niet gelukt.  Wat een drukte, wat een mensen, wat een warmte. Wegwezen daar. Wat deden we daar eigenlijk ???

Nou, eigenlijk wilde ik de zon in de zee zien zakken. Met een koel glas rosé in mijn ene hand en mijn man in de andere. Blote voeten in het zand. Oranje lucht. Ondergaande zon.  Deze dag zat dat er niet in. Zo’n drukte op de fietspaden, dorst in onze kelen, zweet op onze huid. Rond 16.00 uur waren we terug bij de Volkswagen.  In de schaduw onder de lage boompjes op de parkeerplaats van Museum Voorlinden dronken we het water uit de flesjes en aten we de droge crackers.

06-08-2020

GENIET VAN DE WEG

HET LICHT EN DE TIJD

STRAAL

RECHTOP

RICHTING JE DOEL

DAN DOE IK MET JE MEE!