Voor mijn vriendin, 12 december 2016

Hartelijk Gefeliciteerd met je 50^e Verjaardag! We hebben je verjaardag al gevierd.  Het was een mooi feest. Iedereen kwam speciaal voor jou. Hoe mooi is dat! Je hebt er van genoten en het is je gegund!

Wij kennen elkaar nu zo’n 30 jaar. Via onze mannen. Onze vriendschap is gegroeid met de jaren. We doen dingen samen. We praten samen. Onze wandelingen zijn lichamelijk én geestelijk héél gezond.  Daarna kunnen we de hele wereld weer aan.

Doordat we 2 verschillende vrouwen zijn vullen wij elkaar goed aan. Soms vullen we elkaar in. Soms corrigeren we elkaar 😉  Altijd helpen wij elkaar. We luisteren naar elkaar. We geven elkaar advies. En heel belangrijk; wij Vertrouwen elkaar.
Dit is hoe ik onze vriendschap ervaar. En het gaat zoals het gaat. En het gaat goed!

Je bent zorgzaam, daadkrachtig en kunt knopen doorhakken. Je bent praktisch en met twee benen op de grond. En jij bent er voor mij! Daar ben ik blij mee!

En jij weet dat ik er altijd voor jou ben,
Josephine

BLIJF STRALEN EN AANVULLEN,  GENIETEN,  SAMEN,  MET ELKAAR

ELKAAR WAARDEREN,  MET EEN REDEN,  MAAR VOORAL,  GEWOON ZOMAAR

Ingrediënten voor een mooie dag:

Een vriendin, een auto, Margriet Winter Fair, leuke ontmoetingen, mooie spullen, leuke workshop, inspirerende lezing, onverwacht zoonlief thuis, met deze op kamers-wonende zoon koffie drinken bij opa en oma op zijn verzoek 🙂   Gisteren had ik het allemaal!  Wat heerlijk!  Meer heb ik niet nodig om een fijne zondag te hebben. Ik ben een innig tevreden mens. Of te wel een gezegende vrouw.

21-11-2016

Ik leef mijn leven

Zoals dat gaat

Wat is mijn doel?

Heb ik niet paraat

Ik ga mee in de lijn van elke dag, elke week, elke maand, elk jaar

Hoelang nog?

Alles verandert altijd

Niets blijft hetzelfde

Ooit  zal ik omkijken en denken; was dit het ?

Het is wat het is

Was dit De is?

Mijn Is kan ik aan

Mijn Is kan ik veranderen

Zodat mijn Zijn steviger wordt.

Ik voel een steviger grond onder mijn Is en Zijn

Ik voel kracht en een sterker Zijn

Ook dan zal ik omkijken en denken; dit Was.

11-10-2016

Deze week komt een herinnering aan puddingbroodjes bij me op. Het was tijdens mijn middelbare schooltijd. Soms gingen we in de pauze een overheerlijk puddingbroodje halen bij de Echte Bakker op de markt. Maar echt héél soms. Als we geld en tijd hadden. Het was een soort verboden heerlijkheid. Een luxe. Zó lekker. Genieten. Wel calorierijk, maar ach, we moesten toch nog 8 kilometer fietsen. Ik vertel deze herinnering aan mijn man.

Door omstandigheden kan ik deze week niet zelf op de fiets naar de bakker om brood te halen. Man gaat naar de bakker. En weet je wat; hij neemt 1 overheerlijk puddingbroodje voor mij mee, met van die heerlijke vanille-room-vulling.  ZAAAlig!!  Zit ik daar, om half 10 ’s ochtends te smikkelen van dat broodje. Het voelt wéér als een soort verboden heerlijkheid. Een luxe en het smaakt heerlijk. Voor mezelf zal dit niet makkelijk kopen. Manlief weet; ook de liefde van de vrouw gaat door de ….

…dit artikel in De Gelderlander van Zaterdag 6-8-2016.

Vandaag is de Canal Parade van de Gay Pride in Amsterdam. Dus staat er een artikel in de bijlage over de homo-acceptatie in ons land. Jammer dat het een artikel is met een negatieve lading. Een paar mensen vertellen hun ervaringen. En zoals meestal zijn de negatieve ervaringen meer de moeite waard van het opschrijven dan de positieve verhalen. Het verhaal maakt zichzelf schuldig aan een van de facetten waardoor homo’s zich onveiliger voelen; namelijk de berichtgeving in de media. Zo jammer! Natuurlijk zijn er teleurstellende ervaringen (voor hetero’s en homo’s) en juist daar praten mensen graag over.  Je zou bijna vergeten dat er veel “gewone”mensen zijn die veel van iemand houden en daarmee hun Leven leven. Met zegeningen en teleurstellingen. Het zijn net “gewone” mensen….

Ik wens elke familie een homo toe. Het verrijkt en verbreedt Het Leven. De homo is (meestal) een gewenste baby geweest. Voor ouders, broers, zussen, opa’s, oma’s, tantes, ooms, vrienden blijft de liefde voor het kind, dat je dan al zo’n 15, 16, 17 jaar kent. Het is dan al een persoon geworden met een eigen karakter.  Als hij/zij dan ontdekt dat hij/zij homo is dan is dat een aanvulling op wat hij/zij al was. Het maakt de persoon een vollediger mens. Voor zichzelf en voor zijn/haar omgeving.

De homo is zich er bewust van dat hij/zij anders is dan de meeste mensen. Dat ze een minderheid vormen qua aantal. Dus kwetsbaar zijn. Daar horen bepaalde gedachtes bij en dus ook een bepaald gedrag. Hand in hand op straat lopen of zoenen in het openbaar is dan lastig. Voelt het ongemakkelijk dan gewoon niet doen. Voelt het veilig en goed dan wel doen. De hoofdmoot is nu eenmaal hetero. Homo’s zijn een kleinere groep mensen. Accepteer dat je tot die groep behoort en gedraag je daarna.  Wees gelukkig met jezelf en je partner en je leven! Het gaat om de Liefde en de Verbinding met een ander.

Jammer is wel dat de maatschappij niet altijd flexibel is. Sommige mensen hebben even tijd nodig om hun beeld van iemand bij te stellen. Door openheid, sociaal gedrag en gedrevenheid komt toch De Mens naar voren. Als een bedrijf dit niet onderkent of onderschrijft dan is er iets mis met hun afdeling Personeelszaken. Zij willen toch de beste Mensen op de juiste positie? Ik zie het als een gemiste kans voor zo’n bedrijf. Een mens (homo of hetero) gaat toch niet zijn goede verstand, kennis en tijd geven aan een bedrijf dat hem een ongemakkelijk gevoel geeft omdat je andere voorkeuren hebt dan je collega’s?

Verderop in de bijlage staat een Homo top 5 van muzieknummers ??? Houdt elke homo het meest van deze 5 nummers ??? Net als: “Alle vrouwen houden van Marco Borsato”. Nou ik dacht het niet !!!

Trots 🙂 x

Deze week 226 km gefietst vanaf ons huis naar Eemshaven. Gewoon alleen maar fietsen. De zon schijnt, de wind meestal in de rug. Elke dag is onze enige doel het door ons bepaalde eindpunt van die dag te halen. Na iedere 20 km nemen we pauze, op een terras of op een toevallig passerend mooie plek. Elke dag is anders. Het landschap verandert met ons mee. Zo bijzonder. Eerst is de omgeving ons vertrouwt, dan komen er heuvels. We klimmen en dalen. Dan komen er bossen, een hunebed. Dan komt het vlakke land met lange rechte wegen, met windmolens, met gasboringen, met kanalen, met dijken, met schapen op en langs de weg. Uiteindelijk zien we de havens, de boten en de stroomcentrales. Bij het zien van al die schapen komt de vraag in me op; is elk schaap even actief of lui? Of is het net als bij mensen en ligt het aan het karakter?  Deze vraag komt op in mijn verder bijna lege hoofd. Alles van thuis is even ver weg. Er is ruimte en rust gekomen in mijn hoofd. Soms stoppen we aan het eind van een lange rechte zonnige weg.  Ik kijk om en zie welke weg we hebben afgelegd.  Ik zie de rechte lang weg liggen in het vlakke Groningse land. De zon brandt op het asfalt. Zo even fietsten we daar in die brandende zon. Op dat moment had ik niet door dat de weg zo lang en zo warm was. Ik had een doel, namelijk de volgende plaats van overnachting halen. We trapten rustig door, af en toe een slok water nemend. Een zonnebril en pet beschermden mijn ogen en huid tegen het zonlicht.

Het moment dat je er midden in bent zie je niet onder welke omstandigheden je een weg aflegt en wat je prestatie is. Je hebt een doel. Pas als je even stilstaat en omkijkt zie je waar je vandaan komt.  Dit geldt ook voor onze Levensweg. We zouden vaker stil kunnen gaan staan en even omkijken. Dan zien we alles wat  we al hebben afgelegd en doorstaan hebben. Op eigen kracht en met hulp of bescherming van iets of iemand af en toe.  We kunnen dan even trots zijn op ons zelf.

Wij vervolgen onze weg. We hebben geen haast en trappen verder in een aangenaam tempo. Soms zeggen we niets en kijken alleen naar wat er is. We zijn op weg naar ons doel.

Fijne Vakantie!

Tom Egbers. Mooie man. Altijd al. Ziet er goed uit. Zijn look. Zijn haar. Zijn blik. Mooi als jonge man en met het ouder worden nog beter. Ik lees een column in DG Show en Cultuur “Angela kijkt tv” .Deze gaat over Tom en het EK 2016. Nederland doet niet mee. Zij vindt dat Tom geen duidelijke rol heeft tijdens dit EK. Ze heeft medelijden met hem. Laat hem portretten maken van spelers met een opvallend verhaal; dat kan hij als geen ander. Zegt ze. Daar ben ik het mee eens. Ze zegt ook dat hij standaard zijn kam vergeet en net langs de camera kijkt in plaats van erin! Nou daar ben ik het helemaal niet mee eens!! Zijn haar is juist fantastisch zo natural, beetje wild. En met zijn blik is ook niets mis; ik kijk graag naar hem. Dat hij af en toe verlegen overkomt is juist prima. Iedereen heeft zijn sterke en zwakke kanten. Dat hoeft hij niet te camoufleren door te acteren, door zich anders voor te doen dan hij is. Hij geeft juist een goed voorbeeld. Hij doet zijn werk op zijn eigen manier. Af en toe een foutje kan prima. Laat zijn menselijkheid zien. Ik bewonder hem zeer. En inderdaad kan hij een zin beginnen, vijf zijpaden bewandelen en dan diezelfde zin toch correct afronden. Dat ben ik dan wel weer met de schrijfster eens. Deze onhebbelijkheid heb ik mezelf ook eigen gemaakt in mijn leven. Ik ben aan het trainen dit juist minder te doen, zodat mijn zinnen korter worden en logischer lopen:)

Vanmiddag stukje met de hond gewandeld.  In de straat bij ons om het hoekje is een vrouw de ramen van haar huis aan het zemen. Ik kom haar regelmatig tegen en we groeten dan. Ooit heb ik wel eens met haar gesproken op een feest. Toen kwam ik al tot de conclusie dat ze niet erg intelligent is. Vandaag is dit bevestigd. Ik kom dus aanlopen met de hond aan de lijn. Zeg hallo, zij zegt ook hallo.  Hond beurt zijn achterpoot op tegen hun heggetje met muurtje ervoor en ze zegt vol afkeer en boos: “no, vot”. Ik loop verder. Totaal geen zin meer in een praatje met haar. Na 3 passen beurt hond weer poot op. Ze houdt ons nog in de gaten en roept; “Noh, heh, driet moar bij ow eigen!” Ik  ben zeer verbaasd over zoveel onbeleefdheid en domheid.  Bij het laatste stukje heg wat nog van hun is laat hond zich nog 1 keer gelden. Ze kijkt nog steeds naar ons want weer klinkt het: ” heh schiet op!” Duidelijk boos en geërgerd over die hond en die mensen met honden.  Ze sprak duidelijk tegen de hond. Niet tegen mij terwijl ik er toch echt bij liep. Er gebeurde niets, hond “driet” nooit op de stoep hooguit spuit hij wat urine om terrein af te bakenen. Driet is poep en dat doet hij op gras/zwarte grond en ruim ik altijd op met een plastic zakje. Maar om met zoveel domheid in gesprek te gaan…. daar voel ik niets voor. Zou een zinloze discussie worden. Natuurlijk snap ik dat het niet fijn is dat andermans honden je planten vernielen of dat hun poep op jouw stoep ligt. Daar houdt ik zelf ook niet van!  Ik wil niet dat andere mensen last hebben van mijn hond. Zoals ik geen last wil hebben van andermans hond of kat.  Als zij een hekel heeft aan honden kan ze dat gewoon zeggen; niets mis mee, praten we even en dan loop ik door en groet haar gewoon volgende keer.

Mensen die zelf geen hond hebben denken blijkbaar dat “Alle Mensen met Hond” een homogene groep is. Al die mensen zijn hetzelfde en doen hetzelfde. Al die mensen laten de poep liggen van hun honden. Geen van die mensen ruimt het op. Al die mensen zorgen ervoor dat de hondenloze mensen last hebben van een hond en hun poep.

Mensen die zelf geen hond hebben weten niet wat ze missen.  De trouw, gezelligheid, aanhankelijkheid, zorgzaamheid, speelsheid. Een hond geeft zoveel aan een mens. De dagelijkse wandelingen, de knuffels, de begroetingen, het plezier. Hij maakt deel uit van het gezin.

Mensen met honden hebben ook een hekel aan hondenpoep op de stoep! Hoe kunnen mensen zonder hond denken dat “Alle Mensen met Hond” het prima vinden alles overal maar te laten liggen. Ook mensen met hond zijn over het algemeen hygiënisch en schoon net als mensen zonder hond 😉

Laatst wandelde ik door een mooie, rustige straat met groenstrook aan 1 kant. Vanaf een plantsoen loop je er zo langs. Veel mensen met honden lopen daar. Voor mij loopt een vrouw met een hond dezelfde weg als ik. Roef blijft even staan ruiken op een groenstrook. Aan de andere kant van het trottoir is een vrouw in de tuin aan het werk. We maken oogcontact en groeten elkaar. “Het lijkt hier wel een hondenuitlaatplaats” zegt ze, beetje geïrriteerd. Ik zeg: “Het is mooi weer en het is hier zo mooi lopen vanaf het plantsoen”. Ze antwoord boos:  “Nou ze laten allemaal hier hun hond uit en opruimen ho maar! Als het gras gemaaid word vliegt het allemaal in het rond… zo smerig. En zakjes om het op te ruimen zie ik niet”. In al mijn goedheid laat ik mijn plastic zakje zien en zeg: “Ik vind het zelf ook vies hoor, die poep van andere honden”. Ze gaat verder met haar tuinwerkzaamheden. Roef en ik lopen door. Het is een prachtige dag.

Deze week komt een herinnering aan een oom bij mij op. Ik had geen speciale band met hem, maar ik herinner me hem nog goed. Het was een stille, rustige man, die deed wat hij moest doen en verder geen gekkigheid. Zijn vrouw, mijn tante is nogal bazig, druk en regelend. Ze praat veel en luid. Ze verkondigd duidelijk en (met opzet net te) hard haar (ongevraagde) mening. Kortom tegenpolen mijn oom en tante.  Ze hadden een eigen bedrijf. Als mijn ouders en ik daar op zondag op visite gingen waren ze altijd bezig en druk. Spullen moesten aan de kant geschoven worden zodat we konden zitten in de kamer of keuken. In mijn herinnering lagen overal papieren. Stapeltjes papieren, blaadjes, bonnetjes, klappers, pennen, rekenmachine. Mijn oom deed dan De Administratie. Op andere dagen kwam hij daar niet aan toe. Ik vond dat reuze interessant. Zag er ingewikkeld en knap uit. Is daar bij mij een zaadje geplant? Ik weet wel dat bij de beroepskeuzetest op de middelbare school administratief werk zeer hoog scoorde. Mijn vervolgopleiding was secretarieel en financieel. Ik heb lang bij een bank gewerkt en werk nu al weer jaren als administratief medewerkster. Ik houdt ervan als alles klopt en netjes bijgewerkt is. Je hebt dan overzicht en weet waar je aan toe bent 😉