Alle berichten van stroomlijnen

Geleefd.

Op Funda kijk ik foto’s van een huis. Het staat te koop. Een oude dorpsboerderij. Vroeger liep ik er vaak langs. Ik, een meisje met blonde haren, op weg naar een vriendinnetje. Het huis pal aan de stoep. Als ik gauw opzij keek bij het raam dan zag ik de vrouw aan de keukentafel zitten.  De bewoners zijn iets jonger dan mijn ouders. De vrouw is de weg al langer kwijt en ook haar man woont nu in een verzorgingstehuis. Ik hoop dat ze samen konden blijven, ik weet dat niet.
Klikkend door de foto’s van het grotendeels lege huis krijg ik een beeld van hoe hun hebben gewoond en geleefd. Het is een net interieur met een hele grote achtertuin. Ze hielden van tuinieren, dat moet wel met zo’n oppervlakte grond. Achter op het perceel staat een groen houten tuinhuis met ramen. Ik zie houten stelen van tuingereedschap door het glas heen. De schoffel, de hark, de drietand, de bezem staan netjes op de rij. Die zijn vast heel vaak in de handen van de man en/of vrouw geweest. Nu staan ze stil op hun plek in de schuur. Hun eigenaren doen het niet meer. Ze tuinieren niet meer daar en misschien wel nooit meer. De foto raakt me. Het is een beeld van een leven dat geleefd is.
Ook twee foto’s van kamers met stapels en rijen boeken raken bij mij een snaar . Op de hoofdslaapkamer liggen 4 stapels dikke boeken op de grond; één muur is hierdoor grotendeels bedekt. Op twee andere kamers, denk van hun kinderen – die inmiddels volwassen zijn – hangen planken aan de muren met van die ijzeren houders eronder. En ook hier, veel boeken in indrukwekkende rijen. De bewoners hielden van lezen en kennis vergaren, dat moet wel met zo veel boeken. Die zijn vast heel vaak in de handen van de man en/of vrouw geweest. Nu staan ze stil op de plank. Hun eigenaren doen het niet meer. Voorbij gegaan, alles is voorbij gegaan. Het is gedaan. Ik ben geraakt.

Josephine, 31-10-2023

 

Herinnering

Wijsheid

Alles is herinnering.

Herinneringen maak je voor nu.
Herinneringen maak je niet voor later.

Later weet je het niet meer.
Later weet je het anders.
Later vertekend.
Later weet de geur, de kleur, het gevoel.
Later weet de richting.

Dat is mooi.
Dat is hopelijk houvast….voor later.

Dus maak nu herinneringen zolang je kan,
om ze mee te nemen.
En voor altijd te bewaren,
heel diep in je hart.
Voor altijd…ook al weet je ze later niet meer,
of anders.

Josephine, 10-09-2023

( Hastings Zuid Engeland dd. 3-8-2023 )

 

 

Aanstaande maandag 23 mei is jouw geboortedag. Het is dan 83 jaar geleden dat je geboren bent. Wij vieren dan altijd jouw verjaardag. Voor mij zou dit de 57e keer zijn. Dit jaar ben je dood. Hoe gaan we dit doen Mam? Afgelopen september, de 23e is je hart namelijk gestopt met kloppen.  Nu lig je in een kist op het kerkhof. Stil.

Zullen we nog 1 keer koffiedrinken mam? Dan eten we er gebak bij, die vlaaibodem met aardbeien die je altijd maakt. En dan praten we bij. Ik vertel jou alles wat je nog niet hebt gehoord en hebt gemist de afgelopen 8 maanden. Je wilt vast heel graag weten hoe het met al je kleinkinderen is. Wat ze allemaal ook al weer doen en of het allemaal goed gaat met ze.  Ik leg mijn hand even op jouw hand. Ik praat en zeg  wat ik je graag vertellen wil. Jij vertelt mij hoe het nu met je is. Hoe het met je gaat. En hoe het daar is. Daar aan de andere kant van de lijn. Al 8 maanden ben jij daar en ik hier. Niet meer samen. Jij dood. Ik alleen.

Als je dan moe bent geworden van het zitten, luisteren en praten mag je weer gaan slapen. Rust dan maar weer lekker uit.

Gewoon nog 1 keer samen aan de tafel, koffie en bijpraten. Dat is mijn wens voor jouw verjaardag – die helaas geen verjaardag meer is-  23 mei 2022.

Slaap lekker Mam,
Kus, Mariëtte

 

Carry Slee

Inspiratie

Ik lees graag over schrijvers. In de Blijtijds van Zomer 2021 staat een interview met Kinderboekenschrijfster Carry Slee. Het onderwerp is Levenslessen.

Eén van haar belangrijkste lessen: Leer je grenzen stellen!
En doe dingen die bij je passen.
En wees wie jezelf wilt zijn!

Vakanties en reizen zijn niets voor haar. Thuis kan ze lekker schrijven en tussendoor met de honden wandelen. Thuis voelt ze zich veilig en in control. Daar hecht ze enorm aan. Daarom heeft ze ook een vast ritme in het dagelijks leven. Ze vindt het heerlijk om ’s ochtends wakker te worden en al precies te weten wat ze die dag gaat doen.  Ze hecht enorm aan haar vaste dagritme.

In haar jeugd verzon ze al verhaaltjes.  Zo ontwikkelde ze een enorme fantasie. Zo leerde ze om zich af te sluiten. Zo had ze controle. Zo leerde ze  inleven in andere mensen. Kortom zo ontwikkelde ze Schrijvers-schap. 

De Levensles voor haar kinderen en kleinkinderen; dat ze mogen zijn wie ze willen zijn.  En ze wil ze veiligheid meegeven door er altijd voor ze te zijn.

Het interview eindigt met:
“Ik vind dat we aan het leven verplicht zijn om er iets moois van te maken. Dat lukt niet altijd, want soms zit het niet mee en heb je ook verdriet. Maar je moet wel je best doen en positief blijven. Want het leven is het waard.”

In 2019 heeft ze een boek vol inspirerende schrijftips en – opdrachten uitgegeven met als titel “Durf te schrijven”. Ik heb het boek toentertijd gekocht en net weer uit de kast gepakt. Het ziet er aantrekkelijk uit, fijn formaat, duidelijk gedrukt en kleurrijk met cartoons van Aimée de Jongh. En vooral natuurlijk met Carry Slee.  Morgen pak ik een mooi nieuw schrift en begin ik in en met het boek! 

Zin In,
Met Groet, Josephine
30-06-2021

 

 

 

Schrijven

Uncategorized, Wijsheid

10 minuten op de timer. Ik schrijf.
Druk in mijn hoofd aan het werk. Ik leg de stem even stil. Mijn hand is nu aan het leiden. Ik blijf steeds de hand bewegen. Rustig tempo. De zon maakt een schaduw op mijn schrijfblok. De regen is eindelijk gestopt. Buiten is het nu stil. Geen getik of gekletter meer. De buien zijn weg; opgelost óf weggewaaid. Klaar met druppelen óf zich nog voller aan het zuigen en onderweg naar een paar woonplaatsen verderop. Wie weet.

Menselijke buien werken misschien ook wel zo. De ene mens krijgt de volle laag en de ander niet. Wie van de twee heeft dan geluk of juist pech? Voor écht contact is strijd en confrontatie nodig. Ik ben daar niet altijd goed in. Ik zie wel steeds meer in dat clashes en discussie niet perse slecht of lastig hoeft te zijn. Ze zijn ook nodig om levendig verschil van mening te kunnen uiten en om aan je omgeving woorden te kunnen geven aan je onmacht en frustratie. Je grenzen met woord én gebaar -lichaamstaal- te laten horen en zien. Discussie is dus geen aanval op de toehoorder. Eerder een verbindend gesprek of een poging daartoe.

Les in leven.
24-05-2021

 

 

 

Relaxercise-2

Het is zondagmiddag dd. 07-02-2021 14.30 uur.

Buiten ligt een dik pak sneeuw! 20 tot 25 centimeter wel. Het waait ook. Dus er is jachtsneeuw én sneeuwduinen.  De temperatuur ligt rond -6 graad.
Zó bijzonder en bijna ongelooflijk!

Vorige maand heb ik op deze zondag een groot paars kruis gezet in mijn agenda als afspraak met mezelf. De reden is: “met mezelf iets afspreken wat ik graag wil en een artist-date”. Ik heb mezelf een slaapkamer-dag gegeven. Dus een bed-relax-schrijf-lees-slaap- en stretchdag.
Zó bijzonder en bijna ongelooflijk dat juist vandaag dat paarse kruis in mijn agenda staat. Ingesneeuwd in ons eigen huis. Te guur om naar buiten te gaan en veel te slecht om de weg op te gaan. Bizar.

Fijne Zondag!  Groet, Josephine

Vandaag is het Zondag 31 januari 2021. De laatste dag alweer van januari in het nieuwe jaar. De zon schijnt en het is buiten 1 graad. Fijn weer voor een wandeling. Dik ingepakt heb ik net een uur gelopen. Het was genieten van de natuur; kale takken aan de bomen, afgestorven plantenstengels en bladeren.  Ik kwam veel mensen tegen. Iedereen wandelt. Wandelen is ideaal in deze gekke Corona-tijd. We hebben beperkingen, namelijk. Thuiswerken, winkels dicht, scholen dicht, sportscholen ook.  En een avondklok. Tussen 21:00 en 4:30 uur mag men niet zonder geldige reden én verklaring op straat zijn. Behalve als je een hond hebt om uit te laten 😉 Wandelen is perfect om er op uit te gaan én buiten te zijn én in beweging te zijn.

Tijdens de wandeling bedacht ik dat deze gekke tijd voelt als je bevinden in een wachtruimte. Een grote koele wachtruimte met licht-doorlatende ramen. Er zijn ramen met een folie ervoor én ramen waardoor je zo naar buiten kan kijken. Er zijn ramen die je wijd open kan laten staan én ramen die op een kiertje kunnen. Ook zijn er ramen die vastzitten én ramen die je uit de sponning kan halen. Wij bevinden ons in die wachtruimte. Wij weten én voelen én zien én ruiken wat er buiten allemaal te halen valt.  Wij mogen er niet bij. Wij mogen het niet aanraken. Wij moeten wachten. Tot buiten weer veilig is. Tot de “experts” zeker weten dat Het Leven weer aanvangen mag. Nou ja zeg!  Wij wachten…

31-01-2021

2021 Nieuwjaar

Uncategorized

Voor 2021 heb ik een niet-woord: EIGENLIJK.
Zonder Eigenlijk zeg ik precies waar ik (eigenlijk) werkelijk naar verlang. Door eigenlijk te gebruiken zwak ik af. Ik zwak mijn standpunt af, mijn droom, mijn voornemen. Eigenlijk wil ik het wel, maar misschien kan ik het wel niet, wil ik toch niet of lukt het niet. Eigenlijk is mijn ontsnappingsroute.
Mijn doel voor 2021 is het woord “eigenlijk” schrappen uit mijn systeem.

Mijn woord voor 2021 is EIGENWAARDE.
De ander neem ik altijd serieus. De ander vindt ik belangrijk. De ander wil ik tevreden stellen. Aardig wil ik zijn voor de ander.
Mijn uitdaging voor 2021 is mijzelf zien als héél waardevol. Toewijding aan mezelf. Ook ik ben het waard om op tijd te komen en me aan afspraken te houden met mezelf. Aardig zijn voor mijzelf. En wil ik iets? Luister ik daarna. Ik wil mezelf  behandelen als beste vriendin.

Verder blijf ik doorgaan met vaker mijn Stem laten horen. En mijn Adem laten stromen.

Gelukkig Nieuwjaar!

Josephine
31-12-2020