Maandelijks archief: september 2017

Herfst 2017

Ik wandel op een mistige Herfst-ochtend een rondje van zo’n 7 kilometer over plattelandsweggetjes. Het is stil. Ik ben zo even gepasseerd door een viertal wielrenners; allemaal in hetzelfde tenue. Als ik verder kijk over de weilanden zie ik de mist hangen boven het grasland. Dichterbij hangen de spinnenwebben in de lage braamstruiken langs de sloot. Elk web-draadje is omhult met vochtig mist. Ik zie heel veel van deze kunstwerkjes in het gras, het riet en in de struiken. Ik loop verder, trappend op afgewaaide takken met blaadjes, vele eikels en eikel-dopjes. Ik kijk omhoog en zie één eikel hangen in de boom aan een tak, ingeklemd tussen veel gekartelde bladeren. Alsof de bladeren de eikel beschermen, vasthouden.

Ik stop en doe een paar stappen terug om naar de eikel te kijken. Ik maak een foto. Ter plekke denk ik filosofisch; deze eikel weet niet dat het gaat vallen en al helemaal niet wanneer! Deze eikel hangt daar gewoon te ZIJN. Niet wetend wat er gaat gebeuren en wanneer er iets gaat gebeuren. Ik weet het wel. Ook deze eikel zal op de grond gaan vallen. Met wind of regen. Nu hangt de eikel gewoon geduldig op zijn plek. Kon dat bij de mens nou ook maar zo zijn. Gewoon op je plek blijven, geen zorgen, geen weten, geen angst. Op de plek waar je bent zo goed als mogelijk ZIJN, genieten, de ander helpen, goed voor jezelf zorgen en bescherming accepteren van de ander. En dan op een dag is dat allemaal in één vlucht voorbij. Je hebt niets in de gaten. Ineens een zuchtje wind en je valt naar beneden. Daar waar al zo veel van je soortgenoten terecht zijn gekomen. Je hoeft niet meer te hangen. Je mag liggen, languit. Misschien heb je geluk en val je in het gras onder de boom, dan mag je heel lang blijven liggen. Misschien raapt iemand je op en kom je op een mooie Herfst-tafel te liggen. Of wordt je een poppetje met houten stokjes. Misschien word je plat gereden door autobanden. Je weet het niet. Je hebt er geen controle over. Je moet loslaten.

24-9-2017

 

Genieten

Genieten!

Vandaag is het een warme dag in Augustus, één van de laatste weken van Augustus 2017. Mijn schrijfplek nu is met de laptop op de picknicktafel op het terras achter het huis. Vóór de opslaande deuren en vanuit de achterdeur kijk je nu tegen mijn rug aan. De schemering begint langzaam in te vallen. Het is 20.49 uur. Het lantaarn waxine lichtje, dat ik om 17.30 uur aan heb gedaan brandt nog. Ik wil dit moment gebruiken voor mijn schrijfbeoefening van vandaag. Mijn intentie is dit stukje in wording te gebruiken voor mijn blog/website. Waarom vandaag genieten is?  Onder andere door:

-Het weer; de zon; de temperatuur; het nog buiten kunnen zitten op deze kleurrijke, fijne plek. Op deze grond, die sinds September 1990 ons eigendom is. Dat is bijna 27 jaar! Ongelooflijk. De tijd neemt een loopje met ons.

-De rust en stilte in het huis en zelfs rondom ons huis.

-Gesport, op de fiets er naar toe om 8.30 uur. Zo’n twee uur later ben ik moe en zeer voldaan weer thuis. Koffie aangezet; 1 kopje mee naar boven; heerlijk douchen. Lunchen met het 2e kopje koffie.

-Naar supermarkt; fijn rustig op dit tijdstip 12.30 uur.

-Zoon3 wandelt met hond tussen de middag.

-Even uitzending gemist kijken; een fijne serie die ik maandagavond vergeten was.

-Sopje maken om de keuken -na 2 weken-  weer eens helemaal af te nemen.

-Zie dat het “nog maar” 15.50 uur is. Nog mooi een uurtje tijd om met hond naar mijn ouders te lopen. Daar een kopje koffie te nemen. Pap doet vrijwilligerswerk; Mam mist aanspraak en is duidelijk minder mobiel en mopperig op het weer.

-Om 17.00 uur maak ik een makkelijke maaltijd klaar voor man en mijzelf.

-We kunnen om 17.20 uur buiten eten. Aan deze zelfde picknicktafel. Kaarsje aan. Twee borden gevuld met rösti met verse bladspinazie, teentje knoflook en een sjalot. Twee borden tegenover elkaar aan de tuintafel. Rustig buiten eten.

-Zoon2 is op vakantie. Zoon3 komt over een kwartier thuis van zijn bij/vakantiebaan.

-Nu buiten zitten om 20.58 uur. Theeglas voelt fijn aangenaam warm in mijn beide handen als ik voorzichtig een slok neem; thee met munt. Zalig.

Het leven is zo gek nog niet.

Het leven is niet altijd k u t

Ik Geniet.  Dit is HET nu. Ik BEN.

Ik ervaar rust en berusting nu. Dat dit het dus is.  Ik ben heel bewust nu hier. Ik zie de wolken boven me. Beetje donker, grijs, antracietgrijs tegen een licht grijze lucht. Door de bewolking hebben we heel vaak mooie luchten. Het troost mij altijd dat de lucht voor al ons mensen dezelfde is. Kijk ik vanavond naar de maan, dan is dat dezelfde maan die ook schijnt boven de kamer van zoon1 in Arnhem en het is dezelfde maan die schijnt boven de hotelkamer van zoon2 ergens in Polen. Iedereen, arm of rijk ziet dezelfde maan, de sterren, de hemel. Wij lopen op dezelfde aarde en zien dezelfde ruimte om ons heen.

Het is nu 21.15 uur en de duisternis valt. Het kaarsje brandt mooi. Het toetsenbord van mijn laptop heeft geen verlichting. Dat is nu lastig. Ik type op gevoel. Kan blindtypen hoor. Maar tekens en dergelijke zijn moeilijk blind te doen.

Dit was een fijn schrijfmoment.

23-8-2017

 

Bloemencorso

Bloemencorso 2017.

De Bloemencorso trekt – mede door vele jongeren – elk jaar weer door de straten van Lichtenvoorde. Begonnen als kinderen of tieners bij één van de corsogroepen. Zo vaak als mogelijk naar de tent om een paar avonduurtjes mee te helpen aan de wagen. De laatste dagen voor de deadline zijn de jongeren nauwelijks thuis, hooguit om even een paar uurtjes te slapen.

Ik vind het fantastisch om te zien dat zo veel jongeren, studenten, ooit tiener jaarlijks terugkeren naar hun geboortedorp om hun bijdrage te leveren aan het plaatselijk maatschappelijk en cultureel gebeuren van het dorp. Ze zitten 2/3 uur in de trein om een paar uurtjes te kunnen helpen aan de wagen van hun corsogroep. Lesroosters en werktijden worden kritisch bekeken en waar nodig vrij gevraagd. Geweldig om te zien dat ze, eenmaal opgenomen in zo’n groep – waarin iedereen verschillend is en zichzelf mag zijn – hun tijd en energie in het gigantische project stoppen. Des te dichterbij de datum van de optocht komt groeit de drang om erbij te willen zijn; er deel van uit te maken. Zo veel mensen hebben plezier en genieten enorm van de optocht en alles er om heen. De strijd om de eerste plaats, de gesprekken op straat, de gun-factor voor de winnaar…Jong en oud maken het samen.

12-9-2017