Herfst 2020

De laatste dag van oktober 2020. Buiten is het rustig herfstweer. Prachtig gekleurde bladeren aan de bomen. Licht groen, licht geel, donker rood, licht rood, bruin. Onder de bomen en in de straten ligt ook al veel blad. Heel langzaam sterven de blaadjes af. Ze nemen hun tijd. Als het zover is dwarrelt er een blad naar beneden. De wind neemt het verder mee. Het raam in onze woonkamer is een dagelijks veranderend schilderij.  Elk  seizoen ontvouwt zich daarin voor onze ogen. Licht, donker en rijk in de lucht. Bloei, oogst en rust in de natuur. Herfst ik hou er van! Kijk zelf maar:

 

 

 

Vakantie 2020

Inspiratie

De zomervakantie van 2020 gaat vooral over Corona, Hittegolf en Anders dan anders.

Zomervakantie 2020 is voorbij. Het werkzame leven is weer begonnen. Door het rond gaande Corona virus is ons leven veranderd sinds half maart 2020. Weinig mensen ontmoeten, afstand houden, thuiswerken, geen feestjes of uitjes. Wel veel en vaak handen wassen. Deze vakantie was ik er niet klaar voor om een hotelovernachting te doen. Wel hebben we Museum Voorlinden in Wassenaar bezocht. Op een rustige ochtend met aangename temperatuur. Uitgekeken in en rondom het museum stapten we op onze fiets om te gaan lunchen op de Voorburg in Den Haag. Onderweg passeerden we Paleis Huis ten Bosch in het mooie Haagse Bos. Heerlijke omgeving. In de eik achter het bankje – waar ik even op ging zitten om op de koning te wachten -hing echter wel een tros processierupsen. En door !

Na de lunch fietsten we over het Binnenhof richting Scheveningen met als doel Strandafslag Wassenaar. We zagen nog net minister De Jonge pratend met de meneer van de RIVM alvorens hij in de klaarstaande auto stapte. Deze zelfde avond gaat hij wederom een persconferentie geven op tv over verruimingen of beperkingen met betrekking tot het indammen van het Corona virus  in ons land.

Rond 13.30 uur stond de zon hoog aan de hemel. Het brandde behoorlijk op onze huid, op de weg, op alle verkeer en op de vele strandgangers. Het bleek nog een hele inspannende klus te zijn om met onze fiets, via de hoofdweg in Scheveningen, te komen op het strand van Wassenaar. Ons is het in ieder geval niet gelukt.  Wat een drukte, wat een mensen, wat een warmte. Wegwezen daar. Wat deden we daar eigenlijk ???

Nou, eigenlijk wilde ik de zon in de zee zien zakken. Met een koel glas rosé in mijn ene hand en mijn man in de andere. Blote voeten in het zand. Oranje lucht. Ondergaande zon.  Deze dag zat dat er niet in. Zo’n drukte op de fietspaden, dorst in onze kelen, zweet op onze huid. Rond 16.00 uur waren we terug bij de Volkswagen.  In de schaduw onder de lage boompjes op de parkeerplaats van Museum Voorlinden dronken we het water uit de flesjes en aten we de droge crackers.

06-08-2020

 

 

Mijn thema voor de zomer van 2020 is:

RUSTIGE TRED

Mijn zin voor deze zomer is:

“DE ZON IS DUIZEND STRALEN IN JE BUIK EN DE REST BESTAAT NIET”      -Picasso-

Mijn kleur voor deze zomer is:

GROEN

 

 

Verzameling

Hemelvaart, 21 mei 2020

Onderstaande foto heb ik gemaakt tijdens een fietstochtje met man en hond. De rust en schoonheid die hier is, waaien om 10 uur in de ochtend prettig bij mij naar binnen.  Zien, ruiken, horen, voelen, proeven. Mijn zintuigen worden geprikkeld op en rondom het wandel/fietspad bij de Slingeplas in Bredevoort. Net , 5 minuten voordat ik deze foto maak, zaten we aan de overkant op een bankje vlak aan het water. Koffie en broodjes zijn inmiddels op.  Ik moet gewoon van de fiets af om dit uitzicht vast te leggen. Weer een schat voor mijn verzameling!

KIJK EN ZIE

GENIET

Bad

Uncategorized

Na mijn zondagse ochtendwandeling ga ik in bad. Zalig! Het badschuim is roze, zacht en knisperend. Ik schep volop schuim in het kommetje van mijn beide handen aaneen en druk mijn neus erin. Ogen dicht. Ik ruik frisse ochtenddauw ergens op een bergweide in Zwitserland. Nogmaals neem ik een schep uit het volle, knisperende schuim. Ogen dicht. Neus erin en ruiken! Zo intens fris en basic moet de ochtenddauw aan de rand van een Alpenweide ruiken! Als ik mijn ogen zou openen op deze plek dan zie ik het dal voor me, zachtgroen gras, beetje nat nog van de ochtendnevel. Rondom langs de randen van de weide kronkelt het paadje waarop ik straks weer naar beneden wandel. Op ooghoogte zie ik de bergrand van de Alpen en het zacht blauwe ochtendlicht in de verte. Kleine wolken drijven héél langzaam voorbij de bergtoppen.

Ik doe een scheutje groene badolie bij in het badschuim. Voor ‘rust en balans’ staat op het flesje. Met mijn hand roer ik de olie er een beetje door. Weer maak ik een kommetje van mijn beide handen. Schep door het schuim. Ogen dicht. Neus erin en ruiken! Ik ruik de aarde, rond, vol en basic.

Ik aard hier in het bad en … daar op de berg.

Fijne zondag,
Josephine, 3 mei 2020

 

Met elkaar

Uncategorized

Volgende week is het Pasen. Het wordt een anders dan anders Pasen. We moeten er samen wat van maken. Maar hoé dan samen in deze tijd van Corona crisis. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en gemis bij de sociale afstand regel die nu geldt.

Als de Margriet deze week op mijn deurmat ligt zie ik een roze hart op een zacht gele achtergrond als cover van het tijdschrift. In de bijbehorende column lees ik: “als je kind in een andere stad woont en daar voorlopig blijft”. Nou dat is mijn/ons verhaal. Het hart van Margriet heb ik  voor het raam gehangen. Als hart onder de riem voor alle mensen die  nu niet samen kunnen zijn. En voor ons zelf.  Niet bij elkaar, wel met elkaar.

 

Fijne Pasen!
Josephine 10-4-2020

Herinnering

Gisteren bracht een studieboek van mijn secretaresse opleiding mij terug in de tijd.
-opbergen van informatiedragers-
Coderen, rangschikken en bewaren, lees ik al bladerend door het muffig ruikend boekje. Heerlijke woorden en zo rustgevend 🙂

In dezelfde doos zat ook een studieboek uit mijn havo-periode.
-geografisch steunpunt-
Aardrijkskunde vond ik een mooi vak. Het fijne gevoel dat ik bij die lessen had komt met 1 knip boven. Het weer, de omstandigheden, het klimaat, landen, ik vond het reuze interessant.

Iets leren; het studeren zélf; ik houd ervan!
22-03-2020

ps. Zie mijn 17//18 jarige handschrift …

 

Seizoenen van de krokus.

Warm februari weer en het zonnetje dwingt het gele en paarse bloemetje omhoog midden in het grasveld, richting het licht. In het zicht van iedereen die passeert. De krokus heeft geen keus. De omstandigheden dwingen hem tot volle bloei in het licht voor iedereen. Zo veel mensen lopen en fietsen erlangs. Verrukt en verrast kijken de mensen iets langer. Sommigen blijven stilstaan; ja, werkelijk de krokussen bloeien al…zie dan hoe mooi! De krokus staat rechtop in het licht. Doet zijn ding daar op dat moment omdat het kan en moet en schittert krachtig.

De hele winter en natte herfst zit de krokus bol daar ook op die plek in de grond. Te overwinteren. Te rusten. Na de voorjaarsbloei is het klaar. De zomer is te warm en te droog. De herfst te koud en nat. De winter zekers te koud en grijs.  De bol doet dan ook zijn ding. Niemand ziet het of kijkt er verrast naar. Maar ook dan is de krokus bol op diezelfde plek zijn ding aan het doen. Niet in het licht. Niet rechtop. Maar in het donker, verstopt, een winterslaap aan het houden. Energie sparen en kracht vergaren voor de tijd dat het gebeuren moet. Dan moet de bol er weer klaar voor zijn. En dat is ie.

Zie zo de mens ook eens. Zie zo jezelf. Je kan niet altijd volop bloeien en schitteren. Ook de tijden van uitval, stilte en rusten horen erbij en zijn belangrijk. Die heb je nodig om energie en kracht te verkrijgen. Dat zijn allemaal onderdelen. Geen rollen. Maar delen die in jou zijn en bij je horen… Seizoenen van de krokus.

22-02-2020